Το σύνδρομο του νυχτερινού φαγητού (NES) περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1955 ως μια διαταραχή που ορίζεται από την πρωινή ανορεξία, τη βραδινή υπερφαγία (κατανάλωση 25% της ημερήσιας πρόσληψης τροφής μετά το βραδινό γεύμα) και την αϋπνία. Το NES αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν μια δυσπροσαρμοστική απάντηση στο στρες σε παχύσαρκα άτομα που δεν είχαν επιτυχία στη θεραπεία απώλειας βάρους. Το ερευνητικό ενδιαφέρον για το NES υποχώρησε , μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν το επίκεντρο της έρευνας σχετικά με το φαγητό μετατοπίστηκε ως απάντηση στον αυξανόμενο επιπολασμό της παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η αυξημένη προσοχή στο NES την τελευταία δεκαετία έχει προκαλέσει αρκετές τροποποιήσεις στα βασικά διαγνωστικά του κριτήρια, βοήθησε στην καλύτερη κατανόηση της αιτιολογίας του και προώθησε το ενδιαφέρον για την ανάπτυξη αποτελεσματικών θεραπειών. Αυτό το άρθρο περιγράφει τα βασικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου και συνοψίζει τις θεραπευτικές προσεγγίσεις που έχουν αναπτυχθεί για το NES.
Κλινικά χαρακτηριστικά
Το NES έχει αποδοθεί σε καθυστέρηση στον κιρκάδιο ρυθμό φαγητού, που χαρακτηρίζεται από καταστολή της όρεξης κατά τις πρωινές ώρες και αύξηση της όρεξης κατά τις βραδινές ώρες.
Το άτομο που πάσχει από αυτό το σύνδρομο πρέπει να συγκεντρώνει τρία από τα πέντε χαρακτηριστικά:
Πρωινή ανορεξία (απουσία πρωινής όρεξης) έντονη επιθυμία για φαγητό μεταξύ δείπνου και ύπνου, επιθυμία που αρχίζει λίγο πριν κοιμηθούμε και συνεχίζεται κατά την διάρκεια των πολλών φορών που θα ξυπνήσουμε κατά την διάρκεια της νύχτας, δυσκολία στον ύπνο τουλάχιστον τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα, πεποίθηση ότι το φαγητό είναι απαραίτητο πριν πέσουμε για ύπνο και τέλος κατάθλιψη που επιδεινώνεται τις βραδινές ώρες.
Το πλήθος των συμπτωμάτων που σχετίζονται με το συγκεκριμένο σύνδρομο, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα προκαλείται από συνδυασμό διαταραχής φαγητού, ύπνου και άγχους.
Η Θεραπεία του συνδρόμου
Για να βοηθηθεί το άτομο που πάσχει από το συγκεκριμένο πρόβλημα πρέπει να δοκιμαστούν στρατηγικές που να συνδυάζουν φαρμακευτική αγωγή, γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία και εναλλακτικές θεραπείες χαλάρωσης
