Ένα σκάνδαλο χωρίς ενόχους – αλλά με βαλίτσες, αφηγήματα και εκατομμύρια.
Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Όσο περνούν οι καταθέσεις στη δίκη Novartis, τόσο απογυμνώνεται το αφήγημα του «μεγαλύτερου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Γιατί, παρά τον θόρυβο, τα πρωτοσέλιδα και τις πολιτικές καριέρες που επιχειρήθηκε να τελειώσουν, για τα πολιτικά πρόσωπα δεν αποδείχθηκε απολύτως τίποτα.
Αυτό ήταν και το κεντρικό μήνυμα της κατάθεσης του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος εμφανίστηκε στο δικαστήριο σε ρόλο κατήγορου ενός μηχανισμού κατασκευής εντυπώσεων, όχι υπερασπιστή του εαυτού του.
«Πήραν τα χρήματα στην Αμερική και εδώ θυμήθηκαν τις βαλίτσες»
Η αναφορά του στους πρώην στελέχους της Novartis, Κωνσταντίνο Δεστεμπασίδη και Γεράσιμο Μαραγγέλη, ήταν απολύτως ευθεία και πολιτικά εκρηκτική: άνθρωποι που έλαβαν εκατομμύρια δολάρια από τις αμερικανικές αρχές στο πλαίσιο συμβιβασμών και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Ελλάδα για να καταγγείλουν –χωρίς αποδείξεις– πολιτικά πρόσωπα.
«Ήρθαν εδώ και θυμήθηκαν τις τροχήλατες βαλίτσες», ανέφερε χαρακτηριστικά, συνοψίζοντας με μία φράση το επίπεδο των καταγγελιών που για χρόνια παρουσιάστηκαν ως «αδιάσειστα στοιχεία».
Χωρίς λογαριασμούς, χωρίς έγγραφα, χωρίς ίχνος χρήματος
Ο κ. Γεωργιάδης υπενθύμισε αυτό που πια δύσκολα αμφισβητείται:
δεν βρέθηκε ούτε ένας τραπεζικός λογαριασμός, ούτε μία κατάθεση, ούτε ένα έγγραφο, ούτε ένα στοιχείο που να συνδέει οποιοδήποτε πολιτικό πρόσωπο με χρηματισμό.
Μόνο αφηγήσεις. Μόνο «είπα–άκουσα–υπέθεσα». Μόνο ιστορίες που άλλαζαν ανάλογα με το ακροατήριο και τον πολιτικό χρόνο.
Από «σκάνδαλο του αιώνα» σε φιάσκο θεσμών
Η υπόθεση Novartis φαίνεται πλέον να μετατρέπεται από σκάνδαλο διαφθοράς σε σκάνδαλο εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης. Με προστατευόμενους μάρτυρες που προστατεύτηκαν υπερβολικά, με πολιτικές δηλώσεις που προεξόφλησαν ενοχές και με μια κοινωνία που για χρόνια άκουγε για «βαλίτσες με χρήματα» που δεν βρέθηκαν ποτέ.
Και το ερώτημα που πια τίθεται ανοιχτά δεν είναι ποιοι χρηματίστηκαν, αλλά:
ποιοι και γιατί έστησαν αυτό το αφήγημα.
Η πραγματική ζημιά
Η πραγματική ζημιά δεν αφορά μόνο όσους στοχοποιήθηκαν πολιτικά. Αφορά τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την εμπιστοσύνη των πολιτών. Γιατί όταν ένα «σκάνδαλο» καταρρέει, δεν καταρρέουν μόνο οι κατηγορίες – καταρρέει και η αξιοπιστία όσων τις κατασκεύασαν.
Η κατάθεση Γεωργιάδη δεν ήταν απλώς μια προσωπική δικαίωση. Ήταν μια υπενθύμιση ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία, οι κατηγορίες δεν αρκούν – χρειάζονται αποδείξεις.
Και στην υπόθεση Novartis, όσο κι αν κάποιοι προσπάθησαν, οι αποδείξεις για τα πολιτικά πρόσωπα δεν ήρθαν ποτέ.
