Tα περισσότερα μουσεία του κόσμου υποκλίνονται στο όνομα David Hockney, ακόμα και στην πιο μικρή του έκθεση, όπως η «Hockney and Piero: A longer look» στη National Gallery που είχε μόνο δύο πίνακές του: ο ένας απεικόνιζε τους γονείς του («My Parents»), ο άλλος τον φίλο του, τον επιμελητή Henry Geldzahler («Looking at pictures on a screen») και ανάμεσά τους βρισκόταν το έργο του Piero della Francesca «Η Βάπτιση του Χριστού»· ο κόσμος συνέρρεε να δει ακόμα μία φορά τη λαμπρή ματιά ενός σπουδαίου παρατηρητή, όπως αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του, αφού δεν κουράζεται ποτέ να κοιτάζει πίνακες ζωγραφικής και να βρίσκει έμπνευση στα έργα των άλλων.
Για εκείνον η μαγεία παραμένει κάθε φορά, είτε πρόκειται για την απόλαυση ενός πίνακα σε μια γκαλερί είτε για ένα αγαπημένο πόστερ στο σπίτι του. Οι πίνακες των ομοτέχνων του τον εμπνέουν σήμερα όσο και οποιαδήποτε άλλη επιρροή στο έργο του.
Η «Guardian» γράφει ότι σε αυτή την αναζήτηση των έργων του Hockney –που για έναν τόσο παραγωγικό καλλιτέχνη μάλλον μοιάζει με κυνήγι θησαυρού– βρέθηκαν εκατοντάδες άγνωστα, π.χ. μια αινιγματική σύνθεση σε ακουαρέλα με τίτλο «After Blake: Less is known than people think», που αναφέρεται στον William Blake. Ο επιμελητής της έκθεσης ανακάλυψε επίσης έναν «όμορφο» πίνακα της δεκαετίας του ’60, το «Κεφάλι της Αναγέννησης», στο Ίδρυμα Gulbenkian στη Λισαβόνα, που αποκτήθηκε από Πορτογάλους φιλότεχνους αμέσως μετά την αποφοίτηση του Hockney από το Royal College of Art.
Το Fondation Louis Vuitton φιλοδοξεί να παρουσιάσει μια έκθεση που θα αφορά έναν πολύ επιδραστικό καλλιτέχνη του 20ού και 21ου αιώνα και θα συζητηθεί τόσο για την κλίμακα όσο και για την πρωτοτυπία της, οπότε επέτρεψε στον Hockney να συμμετάσχει εν λευκώ σε κάθε πτυχή της έκθεσης, στη σύνθεση κάθε ενότητας και στη διαμόρφωση της διάταξης κάθε χώρου.
Στην προετοιμασία πήρε μέρος και ο σύντροφός του και διευθυντής του στούντιό του, Jean-Pierre Gonçalves de Lima, και ο βοηθός του Jonathan Wilkinson, όντες σε διαρκή διάλογο μαζί του. Στόχος τους είναι να αναδείξουν λεπτομερώς το δημιουργικό σύμπαν του Hockney, το οποίο εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων ανανεώθηκε τόσο θεματικά όσο και στον τρόπο έκφρασης. Πλέον ο δεξιοτέχνης όλων των ακαδημαϊκών τεχνικών είναι σήμερα πρωτοπόρος της νέας τεχνολογίας.
Ανάμεσα σε άλλα έργα θα εκτεθεί και η σειρά διπλών πορτρέτων «Mr. and Mrs. Clark and Percy» (1970-1971) και «Christopher Isherwood and Don Bachardy» (1968). Θα εκτεθεί ακόμα το «A bigger Grand Canyon» (1998), έργο ενδεικτικό της ενασχόλησής του με τη φύση, που αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία τα επόμενα χρόνια, το οποίο φιλοτέχνησε λίγο πριν από την επιστροφή του στην Ευρώπη, όπου συνέχισε την εξερεύνηση του τοπίου.
Η «Guardian» γράφει ότι σε αυτή την αναζήτηση των έργων του Hockney –που για έναν τόσο παραγωγικό καλλιτέχνη μάλλον μοιάζει με κυνήγι θησαυρού– βρέθηκαν εκατοντάδες άγνωστα, π.χ. μια αινιγματική σύνθεση σε ακουαρέλα με τίτλο «After Blake: Less is known than people think», που αναφέρεται στον William Blake. Ο επιμελητής της έκθεσης ανακάλυψε επίσης έναν «όμορφο» πίνακα της δεκαετίας του ’60, το «Κεφάλι της Αναγέννησης», στο Ίδρυμα Gulbenkian στη Λισαβόνα, που αποκτήθηκε από Πορτογάλους φιλότεχνους αμέσως μετά την αποφοίτηση του Hockney από το Royal College of Art.
Το Fondation Louis Vuitton φιλοδοξεί να παρουσιάσει μια έκθεση που θα αφορά έναν πολύ επιδραστικό καλλιτέχνη του 20ού και 21ου αιώνα και θα συζητηθεί τόσο για την κλίμακα όσο και για την πρωτοτυπία της, οπότε επέτρεψε στον Hockney να συμμετάσχει εν λευκώ σε κάθε πτυχή της έκθεσης, στη σύνθεση κάθε ενότητας και στη διαμόρφωση της διάταξης κάθε χώρου.
Στην προετοιμασία πήρε μέρος και ο σύντροφός του και διευθυντής του στούντιό του, Jean-Pierre Gonçalves de Lima, και ο βοηθός του Jonathan Wilkinson, όντες σε διαρκή διάλογο μαζί του. Στόχος τους είναι να αναδείξουν λεπτομερώς το δημιουργικό σύμπαν του Hockney, το οποίο εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων ανανεώθηκε τόσο θεματικά όσο και στον τρόπο έκφρασης. Πλέον ο δεξιοτέχνης όλων των ακαδημαϊκών τεχνικών είναι σήμερα πρωτοπόρος της νέας τεχνολογίας.
Ανάμεσα σε άλλα έργα θα εκτεθεί και η σειρά διπλών πορτρέτων «Mr. and Mrs. Clark and Percy» (1970-1971) και «Christopher Isherwood and Don Bachardy» (1968). Θα εκτεθεί ακόμα το «A bigger Grand Canyon» (1998), έργο ενδεικτικό της ενασχόλησής του με τη φύση, που αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία τα επόμενα χρόνια, το οποίο φιλοτέχνησε λίγο πριν από την επιστροφή του στην Ευρώπη, όπου συνέχισε την εξερεύνηση του τοπίου.
Αυτόν τον καιρό η γκαλερί Pace στη Νέα Υόρκη παρουσιάζει την έκθεση «20 flowers and some bigger pictures» με πρόσφατους πίνακες που έκανε o Hockney στο iPad, στο στούντιο και στο σπίτι του στη Νορμανδία κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Εμπνευσμένος από τις καθημερινές του παρατηρήσεις, αφοσιώθηκε στο iPad, ένα μέσο μοναδικής αμεσότητας που του επέτρεψε να απεικονίσει με πιστότητα το σπίτι του και τη γύρω εξοχή.
Με τις αίθουσες τέχνης να γεμίζουν από κόσμο που μετέχει στη θαυμαστή ενέργεια των χρωμάτων και της αστείρευτης αισιοδοξίας που αποπνέουν τα έργα του, ο Hockney, ένας από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες της Βρετανίας, και από τους πιο ακριβούς, θα δει στα 87 του χρόνια να οργανώνεται τον Απρίλιο η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αναδρομική έργων του στη δεύτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, στο Fondation Louis Vuitton στο Παρίσι.
Θα έχει τίτλο «David Hockney, 25» και θα επικεντρώνεται στα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του καλλιτέχνη που τα πέρασε στη Νορμανδία, στο Γιόρκσαϊρ και στο Λονδίνο, μέρη όπου φιλοτέχνησε έργα όπως το «May blossom on the Roman Road» (2009) και τα εντυπωσιακά «Bigger Trees». Διατρέχοντας την καλλιτεχνική εργασία και πρακτική του από το 1955 έως το 2025, περιλαμβάνει περισσότερα από 400 έργα.
Ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει έργα του καλλιτέχνη από διεθνή ιδρύματα και ιδιωτικές συλλογές μαζί με έργα από το στούντιό του. Πρόκειται για έργα ζωγραφικής, ελαιογραφίες και ακρυλικά, σχέδια με μελάνι, μολύβι και κάρβουνο, ψηφιακή τέχνη (έργα σε iPhone, iPad, φωτογραφικά σχέδια) και διαδραστικές βιντεο-εγκαταστάσεις.
Η έκθεση ετοιμάζεται τα δύο τελευταία χρόνια και ο David Hockney συνεργάστηκε στενά με τον επιμελητή της sir Norman Rosenthal, πρώην επικεφαλής επιμελητή της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και γνωστό για τη διοργάνωση μια σειράς από πρωτοποριακές εκθέσεις.
Θα «καταλάβει» όλο το κτίριο, το γυάλινο ορόσημο του Παρισιού που σχεδίασε ο Frank Gehry, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να παρακολουθήσει τη διαδρομή του καλλιτέχνη ήδη από τα πρώιμα έργα του, όπως τα διάσημα «A bigger splash» (1967) και «Portrait of an artist (Pool with two figures)» (1972), που επέδρασαν καταλυτικά στον κόσμο της τέχνης όταν δημιουργήθηκαν και επηρέασαν πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες. Μάλιστα, το «Portrait of an artist», που πουλήθηκε για 90,3 εκατομμύρια δολάρια στον οίκο Christie’s στη Νέα Υόρκη το 2018 και άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για την αληθινή αξία των έργων τέχνης, ήταν το πιο ακριβό έργο ενός εν ζωή καλλιτέχνη εκείνη την εποχή.
Η «Guardian» γράφει ότι σε αυτή την αναζήτηση των έργων του Hockney –που για έναν τόσο παραγωγικό καλλιτέχνη μάλλον μοιάζει με κυνήγι θησαυρού– βρέθηκαν εκατοντάδες άγνωστα, π.χ. μια αινιγματική σύνθεση σε ακουαρέλα με τίτλο «After Blake: Less is known than people think», που αναφέρεται στον William Blake. Ο επιμελητής της έκθεσης ανακάλυψε επίσης έναν «όμορφο» πίνακα της δεκαετίας του ’60, το «Κεφάλι της Αναγέννησης», στο Ίδρυμα Gulbenkian στη Λισαβόνα, που αποκτήθηκε από Πορτογάλους φιλότεχνους αμέσως μετά την αποφοίτηση του Hockney από το Royal College of Art.
Το Fondation Louis Vuitton φιλοδοξεί να παρουσιάσει μια έκθεση που θα αφορά έναν πολύ επιδραστικό καλλιτέχνη του 20ού και 21ου αιώνα και θα συζητηθεί τόσο για την κλίμακα όσο και για την πρωτοτυπία της, οπότε επέτρεψε στον Hockney να συμμετάσχει εν λευκώ σε κάθε πτυχή της έκθεσης, στη σύνθεση κάθε ενότητας και στη διαμόρφωση της διάταξης κάθε χώρου.
Στην προετοιμασία πήρε μέρος και ο σύντροφός του και διευθυντής του στούντιό του, Jean-Pierre Gonçalves de Lima, και ο βοηθός του Jonathan Wilkinson, όντες σε διαρκή διάλογο μαζί του. Στόχος τους είναι να αναδείξουν λεπτομερώς το δημιουργικό σύμπαν του Hockney, το οποίο εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων ανανεώθηκε τόσο θεματικά όσο και στον τρόπο έκφρασης. Πλέον ο δεξιοτέχνης όλων των ακαδημαϊκών τεχνικών είναι σήμερα πρωτοπόρος της νέας τεχνολογίας.
Ανάμεσα σε άλλα έργα θα εκτεθεί και η σειρά διπλών πορτρέτων «Mr. and Mrs. Clark and Percy» (1970-1971) και «Christopher Isherwood and Don Bachardy» (1968). Θα εκτεθεί ακόμα το «A bigger Grand Canyon» (1998), έργο ενδεικτικό της ενασχόλησής του με τη φύση, που αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία τα επόμενα χρόνια, το οποίο φιλοτέχνησε λίγο πριν από την επιστροφή του στην Ευρώπη, όπου συνέχισε την εξερεύνηση του τοπίου.
Θα εκτεθούν, επίσης, πορτρέτα φίλων και συγγενών σε ακρυλικό ή στο iPad, και αυτοπορτρέτα του, περίπου εξήντα, τα οποία θα παρουσιαστούν μαζί με τα «πορτρέτα λουλουδιών» του που έχουν δημιουργηθεί σε τάμπλετ, αλλά εκτίθενται σε παραδοσιακά πλαίσια. Ο πρώτος όροφος του μουσείου θα είναι αφιερωμένος εξ ολοκλήρου στη Νορμανδία και στα τοπία της.
Η σειρά «220 for 2020», που ολοκληρώθηκε αποκλειστικά σε iPad, θα παρουσιαστεί σε μια νέα εγκατάσταση, ενώ ο ουρανός σε μια σειρά ακρυλικών πινάκων έχει υποστεί μια μοναδική επεξεργασία, γεμάτη έντονες πινελιές, ευθεία αναφορά στο έργο του Van Gogh. Στην επόμενη αίθουσα ο επισκέπτης θα δει ένα πανόραμα 24 σχεδίων με μελάνι («La Grande Cour», 2019) που αντανακλά και εμπνέεται από την ταπισερί του Μπαγιέ.
Ο ίδιος πιστεύει ότι «η τέχνη γίνεται για να προκαλεί χαρά» και σε όλα τα έργα του υπάρχει διάχυτη η ατμόσφαιρα της αισιοδοξίας. Ακόμα και σε έργα πολύπλοκα, συναισθηματικής έντασης, ανακαλύπτει κάποιος τη γεμάτη θετική ενέργεια δημιουργικότητά του. Αυτή την ενέργεια τη συνδέει με την ιδέα της ανανέωσης και της συνεχούς εξερεύνησης. Μονίμως φιλοπερίεργος, αναζητά τις προοπτικές που προσφέρει η τέχνη και μέχρι σήμερα προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο και τις εκπλήξεις που κρύβει.
Όπως λέει, η τέχνη «είναι απαραίτητο εργαλείο για να αντλήσουμε αισιοδοξία ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές». Το ότι έχει ενστερνιστεί τα ψηφιακά μέσα δείχνει ακριβώς αυτήν τη στάση, την πίστη του στο μέλλον και στην ικανότητα της τέχνης να προσαρμόζεται και να ενθουσιάζει μέσα από τη χαρά της εξερεύνησης, κάτι που έχει αποδείξει και μέσα από το μεγάλο ταξίδι της ζωής του.
Πηγή: Lifo.gr
