Περίπου μία στις πέντε γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία ζουν με παχυσαρκία, η οποία ορίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ως η παχυσαρκία με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) άνω των 30 kg/m² . Σε σύγκριση με τις γυναίκες στο υγιές εύρος ΔΜΣ (18,5–24,9 kg/m²), όσες ζουν με παχυσαρκία έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα γονιμότητας και σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να έχουν αποβολή. Πολλές στρέφονται στην εξωσωματική γονιμοποίηση ( IVF ) με την ελπίδα να αποκτήσουν μωρό.
Οι γυναίκες με παχυσαρκία που σχεδιάζουν εγκυμοσύνη έχουν ήδη ενημερωθεί ότι η απώλεια βάρους μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητές τους να συλλάβουν. Η έρευνά μας δείχνει ότι η δομημένη υποστήριξη για την απώλεια βάρους μπορεί επίσης να βελτιώσει τα αποτελέσματα για όσες επιδιώκουν εξωσωματική γονιμοποίηση.
Η μελέτη μας ανέλυσε δεδομένα από 12 διεθνείς δοκιμές που αφορούσαν 1.921 γυναίκες που ζούσαν με παχυσαρκία, όλες σχεδιάζοντας εξωσωματική γονιμοποίηση. Συνέκρινε εκείνες στις οποίες προσφέρθηκε πρόγραμμα απώλειας βάρους πριν από την εξωσωματική γονιμοποίηση με εκείνες που λάμβαναν την τυπική φροντίδα, η οποία συνήθως δεν περιλαμβάνει τέτοια υποστήριξη.
Οι γυναίκες που συμμετείχαν σε πρόγραμμα απώλειας βάρους είχαν 21% περισσότερες πιθανότητες να εγκυμονήσον συνολικά – είτε με φυσικό τρόπο είτε μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η μεγαλύτερη διαφορά αφορούσε τις φυσικές συλλήψεις: η πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς εξωσωματική γονιμοποίηση αυξήθηκε κατά 47%, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένες γυναίκες απέφυγαν εντελώς τη θεραπεία γονιμότητας.
Ωστόσο, παρά τα υψηλότερα ποσοστά εγκυμοσύνης και την έλλειψη αύξησης του κινδύνου αποβολής, δεν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις επίδρασης στα ποσοστά ζωντανών γεννήσεων. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές από τις μελέτες που συμπεριλήφθηκαν δεν παρακολούθησαν τα αποτελέσματα των ζωντανών γεννήσεων – παρόλο που αυτό είναι το αποτέλεσμα που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τους ασθενείς .
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η δημόσια χρηματοδότηση της εξωσωματικής γονιμοποίησης περιορίζεται σε γυναίκες με ΔΜΣ κάτω των 30. Παρόμοιοι κανόνες επιλεξιμότητας με βάση το βάρος υπάρχουν σε πολλές άλλες χώρες. Αυτές οι πολιτικές επηρεάζουν δυσανάλογα τις γυναίκες από πιο υποβαθμισμένα περιβάλλοντα και ορισμένες εθνοτικές ομάδες, οι οποίες είναι πιο πιθανό να ζουν με παχυσαρκία.
Το παράδοξο είναι σαφές: Οι γυναίκες με παχυσαρκία είναι πιο πιθανό να χρειαστούν εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά λιγότερο πιθανό να είναι επιλέξιμες για αυτήν.
Κάποιοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσουν ιδιωτικά προγράμματα απώλειας βάρους για να καλύψουν την απαίτηση για ΔΜΣ. Άλλοι καταφεύγουν σε μη αποδεδειγμένες ή μη ασφαλείς μεθόδους για να χάσουν βάρος γρήγορα, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε φροντίδα γονιμότητας.
Τα ευρήματα της έρευνάς μας υποδεικνύουν ότι η προσφορά δομημένων προγραμμάτων απώλειας βάρους σε γυναίκες με παχυσαρκία που διαφορετικά δεν είναι επιλέξιμες για εξωσωματική γονιμοποίηση θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερες γυναίκες να μείνουν έγκυες – και σε ορισμένες περιπτώσεις να αποφύγουν εντελώς την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε επίσης να κάνει τη θεραπεία γονιμότητας πιο δίκαιη. Δεδομένου ότι το κόστος υποστήριξης απώλειας βάρους είναι σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με την εξωσωματική γονιμοποίηση, η ένταξή της στη θεραπευτική οδό θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερη αξία για τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης.
Επιλογές απώλειας βάρους πριν από την εξωσωματική γονιμοποίηση
Η πιο αποτελεσματική μη χειρουργική επιλογή για σημαντική απώλεια βάρους είναι μια κατηγορία φαρμάκων που ονομάζονται αγωνιστές υποδοχέα GLP-1 – όπως το Wegovy ή το Mounjaro – τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι οδηγούν σε σημαντική μείωση βάρους.
Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά την προσπάθεια σύλληψης ή κατά τον θηλασμό, καθώς υπάρχουν ελάχιστα δεδομένα ασφάλειας σε ανθρώπους – και μελέτες σε ζώα υποδηλώνουν πιθανή βλάβη στην ανάπτυξη του εμβρύου. Όποια μείνει έγκυος ενώ λαμβάνει φάρμακα GLP-1 θα πρέπει να διακόψει αμέσως και να συμβουλευτεί έναν επαγγελματία υγείας.
Για τις γυναίκες που σχεδιάζουν να συλλάβουν σύντομα, υπάρχουν άλλες ασφαλείς και αποτελεσματικές επιλογές, όπως δομημένες ομάδες υποστήριξης και προγράμματα δίαιτας χαμηλής ενεργειακής αξίας. Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες υπηρεσίες δεν προσφέρονται ως μέρος της τυπικής φροντίδας εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Ενώ υπάρχουν ορισμένα προγράμματα διαχείρισης βάρους του NHS, η πρόσβαση είναι περιορισμένη, οι λίστες αναμονής μπορεί να είναι μεγάλες και τα περισσότερα απευθύνονται σε άτομα με προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία και όχι σε άτομα που αναζητούν θεραπεία γονιμότητας. Σε πολλές άλλες χώρες, η ασφαλιστική κάλυψη για την υποστήριξη απώλειας βάρους είναι εξίσου ανομοιογενής, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές οι υπηρεσίες πρέπει συχνά να χρηματοδοτούνται ιδιωτικά – ένα κόστος που μπορεί να τις καταστήσει μη προσβάσιμες για όσους θα μπορούσαν να ωφεληθούν περισσότερο.
Το μήνυμα από αυτήν την έρευνα είναι σαφές: τα στοχευμένα, υποστηρικτικά προγράμματα απώλειας βάρους πριν από την εξωσωματική γονιμοποίηση δεν βελτιώνουν μόνο τις πιθανότητες εγκυμοσύνης – θα μπορούσαν επίσης να μειώσουν την ανάγκη για εξωσωματική γονιμοποίηση, να προωθήσουν μια πιο δίκαιη πρόσβαση στη θεραπεία γονιμότητας και να εξοικονομήσουν πόρους υγειονομικής περίθαλψης. Η πρόκληση τώρα είναι να διασφαλιστεί ότι είναι διαθέσιμα σε όλους όσους τα χρειάζονται, όχι μόνο σε εκείνους που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν.
Πηγή: The conversation
