Η ανοσοθεραπεία παρουσιάστηκε στο παγκόσμιο συνέδριο ASCO και δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine. Στην μελέτη και έρευνα την οποία υπογράφουν δεκάδες γιατροί συμμετείχαν και Έλληνες ογκολόγοι όπως οι: Ιωάννης Μούντζιος, MD, MSc, PhD Παθολόγος Ογκολόγος Διευθυντής της Δ΄ Ογκολογικής Κλινικής και Μονάδας Κλινικών Μελετών στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν και Ιπποκράτης Κοραντζής.
Η ταρλαταμάμπη, μια ανοσοθεραπεία με διειδικό δέλτα-like ligand 3 που εμπλέκεται με Τ-λεμφοκύτταρα, έλαβε ταχεία έγκριση για τη θεραπεία ασθενών με προηγουμένως υποβληθείσα σε θεραπεία μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα.
Ο ογκολόγος κύριος Ιωάννης Μούντζιος σε συνέντευξή του στην δημοσιογράφο Τάνια Μαντούβαλου δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Εδώ και 30 χρόνια, από τότε που εγώ ήμουν φοιτητής και στη συνέχεια ειδικευόμενος, το μοναδικό όπλο που είχαμε για αυτούς τους ασθενείς ήταν η χημειοθεραπεία και πολύ πρόσφατα η ανοσοθεραπεία. Όταν όμως οι ασθενείς μας δυστυχώς, υποτροπίαζαν μετά από χημειοθεραπεία και ανοσοθεραπεία (που τις χορηγούσαμε σαν θεραπεία πρώτης γραμμής), στη συνέχεια οι επιλογές μας ήταν ελάχιστες και είχαν πολύ μέτρια αποτελέσματα, με μέσο όρο επιβίωσης γύρω στους 8 μήνες (μετά την υποτροπή). Μέχρι τώρα, ο μέσος χρόνος επιβίωσης σε αυτούς τους ασθενείς, από τη στιγμή της διάγνωσης ήταν δυστυχώς μόλις 12-13 μήνες. Όμως, το ελπιδοφόρο μήνυμα που φέρνουμε σήμερα είναι ότι υπάρχει πλέον μία καινούργιας μορφής ανοσοθεραπεία, η οποία δουλεύει με πολύ ειδικό τρόπο. Δηλαδή, φέρνει κοντά το καρκινικό κύτταρο μαζί με το κύτταρο του ανοσοποιητικού μας συστήματος, ούτως ώστε το κύτταρο του ανοσοποιητικού να αναγνωρίσει και να πολεμήσει το καρκινικό κύτταρο».
Στο New England Journal of Medicine παρουσιάζονται τα εξής:
Μέθοδοι
Διεξήγαμε μια πολυεθνική, φάσης 3, ανοιχτή δοκιμή για να συγκρίνουμε την ταρλαταμάμπη με τη χημειοθεραπεία ως θεραπεία δεύτερης γραμμής σε ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα των οποίων η νόσος είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια ή μετά από χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν ταρλαταμάμπη ή χημειοθεραπεία (τοποτεκάνη, λουρμπινεκτεδίνη ή αμρουβικίνη). Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η συνολική επιβίωση. Τα βασικά δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου, όπως αξιολογήθηκε από τον ερευνητή, και τα αποτελέσματα που αναφέρθηκαν από τους ασθενείς. Αναφέρονται τα αποτελέσματα της προκαθορισμένης ενδιάμεσης ανάλυσης (ημερομηνία καταληκτικής ημερομηνίας δεδομένων, 29 Ιανουαρίου 2025).
Αποτελέσματα
Συνολικά 509 ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν ταρλαταμάμπη (254 ασθενείς) ή χημειοθεραπεία (255 ασθενείς). Η θεραπεία με ταρλαταμάμπη είχε ως αποτέλεσμα σημαντικά μεγαλύτερη συνολική επιβίωση από τη χημειοθεραπεία (διάμεση τιμή, 13,6 μήνες [διάστημα εμπιστοσύνης 95% {CI}, 11,1 έως μη επιτευχθείσα] έναντι 8,3 μηνών [95% CI, 7,0 έως 10,2]· στρωματοποιημένος λόγος κινδύνου για θάνατο, 0,60· 95% CI, 0,47 έως 0,77· P<0,001). Η θεραπεία με ταρλαταμάμπη είχε επίσης σημαντικό όφελος όσον αφορά την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου και τη δύσπνοια και τον βήχα που σχετίζονται με τον καρκίνο σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία. Η συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών βαθμού 3 ή υψηλότερου ήταν χαμηλότερη με την ταρλαταμάμπη από ό,τι με τη χημειοθεραπεία (54% έναντι 80%), όπως και η συχνότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών που οδήγησαν σε διακοπή της θεραπείας (5% έναντι 12%).
Συμπεράσματα
Η θεραπεία με ταρλαταμάμπη οδήγησε σε μεγαλύτερη συνολική επιβίωση από τη χημειοθεραπεία σε ασθενείς με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα των οποίων η νόσος είχε εξελιχθεί κατά τη διάρκεια ή μετά από χημειοθεραπεία με βάση την πλατίνα. (Χρηματοδότηση από την Amgen· αριθμός DeLLphi-304 ClinicalTrials.gov, NCT05740566).
Πηγή: www.nejm.org
