Το τελευταίο νέο που δίνει πολλές υποσχέσεις για την αντιμετώπιση της νόσου του Αλτσχάιμερ έκανε τον γύρο του κόσμου πριν από λίγες μέρες. Μια διεθνής ομάδα ερευνητών δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνας στο περιοδικό της αμερικανικής Ένωσης « Alzheimer’s & Dementia»
Το φάρμακο είναι πεπτιδικός αναστολέας που ονομάζεται RI-AG03 είχε αποτελέσματα τόσο σε εργαστηριακές μελέτες, όσο και σε μελέτες σε φρουτόμυγες στην πρόληψη της συσσώρευσης των πρωτεϊνών Tau και στις δύο βασικές περιοχές συσσώρευσής τους.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον είναι Έλληνας και είχε αναπτύξει την θεωρία του, χρησιμοποιώντας υπολογιστική βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Ο κύριος Αντώνης Αγγίδης επισημαίνει ότι « οι σημερινοί αναστολείς της συσσώρευσης είχαν πολλές παρενέργειες, επειδή μπορούν να παρεμβαίνουν στην λειτουργία άλλων πρωτεϊνών. Το RI-AGO3 είναι ειδικά σχεδιασμένο κατά της πρωτεΐνης Tau και αυτό σημαίνει ότι είναι λιγότερο πιθανό ν’ αλληλεπιδράσει ανεπιθύμητα με άλλες πρωτεΐνες»
Το επόμενο στάδιο αυτής της αισιόδοξης εξέλιξης είναι να δοκιμαστεί η ουσία σε τρωκτικά.
Πάντως το 2024 υπάρχουν αρκετές νέες εξελίξεις στη θεραπεία του Αλτσχάιμερ το 2024, οι οποίες φέρνουν ελπίδα για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
Ένα από τα πιο πρόσφατα φάρμακα είναι το Donanemab, το οποίο επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου, στοχεύοντας τις αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο, οι οποίες συνδέονται με την γνωστική εξασθένηση. Σύμφωνα με κλινικές δοκιμές, το φάρμακο μπορεί να μειώσει τη γνωστική εξασθένηση σημαντικά, ενώ ένα ποσοστό ασθενών μπορεί να σταματήσει τη θεραπεία μόλις οι πλάκες αυτές εξαλειφθούν, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο παρενεργειών και το κόστος
Επίσης, ένα νέο φάρμακο με την ονομασία Lecanemab έχει εγκριθεί πλήρως από τον FDA και έχει δείξει ότι μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου κατά 27%, ενώ στοχεύει στη μείωση των πρωτεϊνών που συσσωρεύονται στον εγκέφαλο των ασθενών Fortunegreece.com
Ακόμα, ερευνητές εξετάζουν τη χρήση τεχνολογίας mRNA, η οποία στοχεύει την τοξική πρωτεΐνη Tau, ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στη νευροεκφύλιση στο Αλτσχάιμερ. Οι κλινικές δοκιμές σε ζώα έχουν δείξει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, και υπάρχει προοπτική να προχωρήσει η θεραπεία αυτή( Fortunegreece.com
Αυτές οι εξελίξεις είναι πολύ σημαντικές, καθώς οι θεραπείες αρχίζουν να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τόσο τα συμπτώματα όσο και τις αιτίες της νόσου.
Η πρώτη αναφορά στη νόσο Αλτσχάιμερ έγινε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Γερμανό νευρολόγο Alois Alzheimer. Το 1906, ο Alzheimer περιέγραψε τα συμπτώματα μιας ασθενούς του, της Auguste Deter, η οποία παρουσίαζε σταδιακή απώλεια μνήμης, προβλήματα επικοινωνίας και συμπεριφοράς, καθώς και σύγχυση. Μετά τον θάνατό της, ο Alzheimer μελέτησε τον εγκέφαλό της και παρατήρησε δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα: τις αμυλοειδείς πλάκες και τα νευροϊνιδιακά πλέγματα, που σήμερα θεωρούνται βασικά παθολογικά σημάδια της νόσου.
Το 1910, ο καθηγητής Emil Kraepelin, συνάδελφος του Alzheimer, εισήγαγε τον όρο “νόσος του Alzheimer” στο βιβλίο του για την ψυχιατρική, αναγνωρίζοντας την ανακάλυψη του νευρολόγου. Από τότε, η νόσος συνδέθηκε με τη νευροεκφυλιστική διαταραχή που επηρεάζει κυρίως ηλικιωμένους ανθρώπους, αν και η ακριβής αιτία και οι θεραπευτικές προσεγγίσεις συνεχίζουν να αποτελούν πεδίο έρευνας μέχρι και σήμερα.
