Sabina Spielrein: Η διαπρεπής ψυχαναλύτρια που εκτελέστηκε από τα S.S

Παρότι το όνομά της έχει σκιαστεί από τις προσωπικότητες  των Freud και Jung, η Spielrein είχε ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη της ψυχαναλυτικής θεωρίας, ειδικά στην έννοια του ένστικτου θανάτου, που αργότερα ενσωματώθηκε από τον Freud.

• Γεννήθηκε στο Ροστόφ επί του Ντον, σε εύπορη ρωσοεβραϊκή οικογένεια.
• Το 1904  εισήχθη στην ψυχιατρική κλινική Burghölzli στη Ζυρίχη, όπου η διάγνωσή της ήταν “ψυχολογική υστερία”. Εκεί γνώρισε τον Carl Jung, ο οποίος έγινε θεραπευτής της – μια εμπειρία που την μετέτρεψε σε συνεργάτιδα του Jung
• Η σχέση της με τον Jung ήταν ταυτόχρονα θεραπευτική και σύνθετη συναισθηματικά — έχει συζητηθεί ευρέως (ακόμη και δραματοποιηθεί στην ταινία “A Dangerous Method”).
• Σπούδασε ιατρική στη Ζυρίχη (University of Zurich), ολοκληρώνοντας το 1911 τη διατριβή της πάνω σε μια περίφημη κλινική περίπτωση σχιζοφρένειας . Η διατριβή της) ήταν η πρώτη ψυχαναλυτική διατριβή γραμμένη από γυναίκα. Ανέδειξε την αξία του νοήματος στις φαντασιώσεις και τη γλώσσα των ψυχωτικών.
• Εργάστηκε στο Rousseau Institute της Γενεύης (1920–1923), συνεργαζόμενη με τον Jean Piaget – τον οποίο ανάλυσε – και ήταν από τις πρώτες που χρησιμοποίησαν ψυχοθεραπεία μέσω παιχνιδιού και πρώιμη ανάλυση παιδιών.

Συμβολή στην Ψυχιατρική και Ψυχανάλυση

• Ήταν από τις πρώτες γυναίκες ψυχαναλύτριες.
• Στη διατριβή της, ανέπτυξε την ιδέα του ένστικτου καταστροφής/θανάτου πριν από τον Freud (ο οποίος την αναγνώρισε αργότερα).
• Έγραψε το σημαντικό έργο: “Destruction as the Cause of Coming into Being” (1912).
• Εργάστηκε στο Πιατιγκόρσκ και στη Μόσχα, συμμετέχοντας στην ίδρυση παιδοψυχιατρικών θεσμών.
• Συνέβαλε στη διάδοση της ψυχανάλυσης στη Σοβιετική Ένωση πριν την καταστολή της από το σταλινικό καθεστώς.

Τραγικό τέλος

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1942, εκτελέστηκε μαζί με τις δύο κόρες της από τα SS στην σφαγή του ρωσικού εβραϊκού πληθυσμού στο Ροστόφ.

Κληρονομιά

Η Sabina Spielrein τιμάται σήμερα ως μια πρωτοπόρος του ψυχαναλυτικού κινήματος, με έργο που είχε παραγκωνιστεί αλλά πλέον επαναξιολογείται. Σε διάρκεια 30 ετών, δημοσίευσε πάνω από 35 ακαδημαϊκά άρθρα σε Γερμανικά, Γαλλικά και Ρωσικά, καλύπτοντας ψυχανάλυση, παιδοψυχολογία, ψυχογλωσσολογία και εκπαιδευτική ψυχολογία.