Γράφει ο Θάνος Ασκητής
Ο 44χρονος άνδρας, που με επισκέπτεται για 5η φορά στο γραφείο μου, στο ξεκίνημα της συνεδρίας μας, η πρώτη του φράση ήταν «Δεν θέλω να πάω διακοπές με τη γυναίκα μου!». Ομολογώ ότι δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω πως νιώθει από την προηγούμενη φορά που τον είδα, αισθανόμενος ότι εκφράζει μια αναγγελία απελπισίας, φόβου, αλλά και ανάγκη βοήθειας.
Ο συγκεκριμένος άνδρας, παντρεμένος δεύτερη φορά τα τελευταία επτά χρόνια, έχει ένα κορίτσι 9 χρονών από τον πρώτο του γάμο, που «βούλιαξε» όμως πολύ γρήγορα. Ουσιαστικά, έτσι με επισκέφτηκε, αλλά όταν επανήλθε στο γραφείο μου, ήταν ήδη στη δεύτερη σχέση του, που τελικά έγινε γάμος. Η γυναίκα του 38 χρονών σήμερα, έχοντας και εκείνη μία κόρη στην εφηβεία, του άνοιξε τον δεύτερο κύκλο ζωής του, που όμως δεν φαίνεται να του δίνει την ευτυχία, που εκείνος πίστευε ότι θα πάρει, αλλά και δεν έχει και την διάθεση να το παλέψει μαζί της, παρά τις προσπάθειές μου στις τελευταίες συνεδρίες να έρθουν μαζί. Η σεξουαλική τους ζωή θυμίζει το ανέκδοτο που λέει στον ειδικό ο πελάτης του «Τη μία φορά που κάνω σεξ ιδρώνω και την άλλη κρυώνω», δηλαδή πιο απλά μία φορά το καλοκαίρι και μια φορά το χειμώνα! Μεταξύ αστείου και σοβαρού, με αρκετή διάθεση αυτοσαρκασμού, μιλάει για τη συναισθηματική κατάσταση με τη γυναίκα του, με διάφορους πολιτικούς συμβολισμούς π.χ. «Η σχέση μας είναι ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ» ή αναφέρεται στη μάχη της Ρωσίας με την Ουκρανία, χωρίς όμως να λέει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει.
Ο βασικός μου προβληματισμός είναι, ότι εξωσυζυγικά δείχνει πολύ ήρεμος και δεν υπάρχει κάτι άλλο να του ταράζει τα όχι ήσυχα νερά του γάμου του. Στην τελευταία μας λοιπόν, συνάντηση, μπήκε με φόρα καταγράφοντας αυτή την δήλωση, που δεν μου άφηνε κανένα περιθώριο να τον αμφισβητήσω. Βεβαίως, ήθελα να μάθω το γιατί και το αν οι διακοπές αυτές, ήταν αποκλειστικά δικές τους, χωρίς κάποιο άλλο ζευγάρι, ως είθισται, να είναι μαζί τους.
Οι απαντήσεις του είναι ξεκάθαρες «Δυστυχώς, θα είμαστε οι δυο μας. Μάλλον, θέλει να μου πει πολλά και περιμένει αυτές τις μέρες για να μου τα ψάλει και να μου δείξει ότι φταίω εγώ, που η σχέση μας δεν είναι όπως εκείνη θα ήθελε». Με κοιτάει καρφώνοντας τα μάτια του επάνω μου, συμπληρώνοντας «Μου το έφερε την τελευταία στιγμή, δεν πρόλαβα να βρω μια δικαιολογία για να αποφύγω αυτές τις ημέρες, λέγοντάς μου ότι θα περάσουμε πολύ ωραία και θα χαρούμε τη σχέση μας, αλλά και το σεξ, που θα ζήσουμε οι δυο μας!».
Του δίνω ένα μπουκαλάκι νερό, γιατί καταλαβαίνω ότι το στόμα του έχει στεγνώσει και η αγωνία του χτυπάει κόκκινο, ζώντας ο ίδιος αυτές τις τέσσερις μέρες στο μυαλό του, που θα πάνε μόνοι τους σε αυτό το ταξίδι.
Μια μικρή παύση μεταξύ μας, φέρνει το ερώτημά μου μπροστά του «Γιατί φοβάστε να πάτε οι δυο σας διακοπές;». Η απάντησή του είναι τρεις λέξεις «Δεν φοβάμαι, βαριέμαι». Τον ξαναβάζω στο ερώτημα, δείχνοντάς του ότι δεν φτάνει αυτό για να απαντήσει στο «γιατί δεν θέλω να πάω διακοπές με τη γυναίκα μου», γιατί θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω ότι πολλοί παντρεμένοι άνδρες, ενώ δηλώνουν ότι βαριούνται, τελικά πηγαίνουν! Δεν του το είπα αυτό και περίμενα να μου εξηγήσει γιατί θέλει να το αποφύγει. Μάλλον, του προκαλεί θυμό η επιμονή μου, μου παρουσιάζει, όμως, ξαφνικά ένα αμήχανο μειδίαμα, σα να επρόκειτο να αποκαλύψει το μυστικό της ζωής του. Ακούω την ανάσα του και τα λόγια του που ακολουθούν: «Τι να κάνω εγώ με τη γυναίκα μου τέσσερις μέρες οι δυο μας; Στο σπίτι όταν βρίσκομαι, φροντίζω ή να είμαι στο γραφείο μου ή να μιλάω στο τηλέφωνο ή γενικά να την αποφεύγω, γιατί ό,τι της πω νευριάζει, με αρπάζει και μετά βγάζει και την απόφαση ότι είμαι λάθος σε όλα. Η κριτική της ατελείωτη, οι υποχρεώσεις μου απέναντί της δεν έχουν τελειωμό κι όταν τρώμε μαζί, σπανίως και ενίοτε, μου θυμίζει πόσα κιλά είμαι και ότι η χοληστερίνη μου στις τελευταίες εξετάσεις βγήκε αυξημένη». Δεν τον διακόπτω, γιατί τον βλέπω ότι έχει πάρει φόρα, με το θυμό του, αλλά και τον φόβο, να τον οδηγούν στο ερμηνευτικό των σκέψεών του. Το κλου της υπόθεσης φυσικά, είναι η έλλειψη της σεξουαλικής ζωής τους. Κι εκεί την σχολιάζει, ότι ο γυναικολόγος της είπε, πως η έλλειψη της σεξουαλικής ζωής τους θα της προκαλέσει σοβαρούς πονοκεφάλους, που μάλιστα έχουν αρχίσει και ήδη παίρνει φάρμακα για τις ημικρανίες της, που τελευταία εμφανίζει!
Χωρίς να κάνω καμία άλλη ερώτηση, μιλώντας μου, φτάνει σχεδόν στην παραλία της θάλασσας των διακοπών τους, λέγοντάς μου ότι «παρακολουθεί ακόμη και το βλέμμα μου αν κοιτάξω καμία άλλη γυναίκα, για να μου πει ότι είμαι πεινασμένος και τα μάτια μου βλέπουνε αυτές, που φορούν προκλητικά μπικίνι, θέλοντας να προκαλέσουν την προσοχή των ανδρών». Συνεχίζοντας να μιλάει, σημειώνει λεκτικά «ότι δεν χρειάζεται να σας πω άλλα, είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνετε το γιατί δεν θέλω να πάω μαζί της διακοπές». Τον ρωτάω γιατί είναι μέσα στο γάμο αυτόν, αφού δεν έχουν παιδί και με αυτά που λέει δεν βλέπει τίποτε θετικό πάνω στη γυναίκα του. Προτού κλείσω τη φράση μου όμως, με κόβει ότι την θέλει σαν γυναίκα, την θεωρεί έξυπνη, θα μπορούσε να είχε καλή σεξουαλική ζωή μαζί της, αφού και έλξη του προκαλεί και επιθυμία αισθάνεται για εκείνη, που όμως δεν την εκδηλώνει…
Νιώθω ότι τα λόγια του και οι σκέψεις του, δεν καταλήγουν στο νόημα της αποφυγής του για εκείνη και δεν έχω πειστεί πραγματικά το γιατί δεν θέλει να είναι μαζί της, για διακοπές λίγων ημερών, αλλά και ίσως γενικότερα. Κι έτσι, του το μεταφέρω, όπως το σκέφτομαι, περιμένοντας την απάντησή του.
Πίνοντας ακόμη μία γουλιά νερό από το μπουκαλάκι του, μου λέει «Είναι μια γυναίκα, που μπήκε στη ζωή μου μετά τον αποτυχημένο μου γάμο, που στην πρώτη περίοδο περάσαμε πολύ έντονα και με καλό σεξ, αλλά ο τρόπος της συμπεριφοράς της, η αυστηρή της και ελεγκτική στάση της απέναντί μου, με κάνουν να νιώθω ότι πάντα εγώ της χρωστάω, εκείνη δεν είναι πουθενά λάθος και ακόμα όταν βλέπει το λάθος, το περνάει μέσα από εμένα». Καταλαβαίνω ότι έχει μπει στο κυρίως θέμα της σκέψης του. Συνεχίζοντας, βάζει και την τελική σκέψη πως τον χρεώνει γιατί δεν της κάνει κι ένα παιδί ακόμα, που όμως θα είναι δικό τους. Δεν το βρίσκω παράλογο αυτό που του λέει, καταλαβαίνοντας ότι είναι φοβικός, δεν της λέει αυτό που αισθάνεται, δεν συγκρούεται μαζί της όταν εκείνη τον κατηγορεί και φυσικά ο στρουθοκαμηλισμός του, δεν τον κρύβει από τα θηρία που θα τον κατασπαράξουν. Γιατί μάλλον, έτσι τη βλέπει, σαν το θηρίο, που ενώ αυτός θέλει να το αγκαλιάσει, εκείνη τελικά θέλει να τον φάει. Αγνοεί όμως, ότι αυτός γίνεται το θύμα κι εκείνη είναι ο θύτης, αυξάνοντας τον φαύλο κύκλο του θορύβου της και της σιωπής του.
Χτυπάει το κινητό του «Ωχ, είναι αυτή» μου λέει χαριτωμένα, σαν τον κακό μαθητή που τον παίρνει τηλέφωνο η δασκάλα του. Η ώρα της συνεδρίας μας πλησιάζει στο τέλος της. Του λέω: «Είναι μεγάλη ευκαιρία, αυτές οι τέσσερις ημέρες να σας δώσουν την εικόνα, που οφείλετε να της δείξετε. Έτσι θα καταλάβετε ότι όλα τα λάθη που πέφτουν πάνω σας, μπορεί να δείξουν και στους δυο σας ότι δεν φέρνουν τα σωστά. Όταν θα γυρίσετε από αυτές τις διακοπές, έχοντας μιλήσει, έχοντας κάνει σεξ και καταλαβαίνοντας ότι το κρύψιμο, η αποφυγή και η χρέωση, δεν σας αφήνουν να δείτε το παρακάτω της ζωής σας σαν ζευγάρι, τότε θα ξέρετε εάν θα ξαναπάτε μαζί της διακοπές ή θα αναζητήσετε τη σιωπή, τη φυγή και το θυμό, που θα γίνουν σιγά σιγά κατάθλιψη και ίσως το κλείσιμο της πόρτας πίσω σας…»
Με χαιρετάει, κοιτώντας με στα μάτια, ψελλίζει τη φράση που φοβάται μάλλον να την ακούσει λέγοντάς την «δηλαδή, αξίζει να το προσπαθήσω κι εκείνη ας με βρίζει;». Φεύγοντας, του έδωσα ένα ακόμα μπουκαλάκι νερό για να πίνει στο δρόμο…
