Το να είσαι ελαφρώς υπέρβαρος μπορεί να μην μειώσει τη ζωή σου, αλλά το να είσαι πολύ αδύνατος μπορεί.
Μια μεγάλη δανέζικη μελέτη που παρακολούθησε περισσότερους από 85.000 ενήλικες διαπίστωσε ότι τα άτομα με ΔΜΣ κάτω από 18,5 είχαν σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα από εκείνα που βρίσκονταν στο μεσαίο έως ανώτερο άκρο του λεγόμενου «υγιούς» εύρους.
Η σχέση μεταξύ σωματικού βάρους και υγείας είναι πιο περίπλοκη από ό,τι συχνά πιστεύεται. Αυτή η νέα έρευνα, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί, υποδηλώνει ότι ο χαμηλότερος κίνδυνος θανάτου μπορεί να μην εμπίπτει στο παραδοσιακό εύρος του «υγιούς» δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).
Αντίθετα, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι τα άτομα με ΔΜΣ που κανονικά θα ταξινομούνταν ως «υπέρβαρα» φαίνεται να έχουν αποτελέσματα εξίσου καλά ή και καλύτερα από εκείνα με χαμηλότερο ΔΜΣ.
Οι ερευνητές βρήκαν μια καμπύλη σχήματος U κατά την απεικόνιση του ΔΜΣ έναντι της θνησιμότητας, που σημαίνει ότι όσοι είχαν τον χαμηλότερο και τον υψηλότερο ΔΜΣ διέτρεχαν τον υψηλότερο κίνδυνο θανάτου.
Όσοι βρίσκονταν στο κατώτερο άκρο του «υγιούς» εύρους αντιμετώπιζαν επίσης υψηλότερους κινδύνους, με τον ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 19,9 να διπλασιάζει την πιθανότητα θανάτου. Ακόμη και άτομα με ΔΜΣ μεταξύ 20 και 22,4 διέτρεχαν 27% υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε σύγκριση με την ομάδα αναφοράς. Αυτά τα ευρήματα φαίνονται εκπληκτικά, δεδομένου ότι το εύρος ΔΜΣ μεταξύ 18,5 και 24,9 θεωρείται συνήθως βέλτιστο.
Στο άλλο άκρο της κλίμακας, η μεταφορά επιπλέον βάρους δεν μεταφραζόταν πάντα σε μεγαλύτερο κίνδυνο. Στη μελέτη, άτομα με ΔΜΣ μεταξύ 25 και 35 (που συνήθως κατηγοριοποιούνται ως «υπέρβαρα» ή «παχύσαρκα») δεν παρουσίασαν σημαντική αύξηση στη θνησιμότητα σε σύγκριση με την ομάδα αναφοράς.
Μόνο όσοι είχαν ΔΜΣ 40 ή μεγαλύτερο είδαν τον κίνδυνο θανάτου τους να αυξάνεται σημαντικά, υπερδιπλασιάζοντας τον κίνδυνο (2,1 φορές).
Αυτά τα ευρήματα προσθέτουν περαιτέρω δεδομένα που αμφισβητούν την κοινή κοινωνική συσχέτιση μεταξύ χαμηλού βάρους και υγείας. Η έρευνα δείχνει ότι η έλλειψη βάρους αποτελεί κίνδυνο για την υγεία, ιδιαίτερα σε μεγαλύτερη ηλικία .
Η ύπαρξη ορισμένων αποθεμάτων λίπους μπορεί να βοηθήσει το σώμα να αντιμετωπίσει ασθένειες. Για παράδειγμα, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπείες για τον καρκίνο, όπως η χημειοθεραπεία, τείνουν να χάνουν βάρος λόγω παραγόντων όπως η απώλεια όρεξης και οι αλλαγές στη γεύση.
Όσοι έχουν περισσότερα αποθέματα λίπους στην αρχή μπορούν να τα αξιοποιήσουν, βοηθώντας το σώμα τους να συνεχίσει τις βασικές λειτουργίες. Αντίθετα, κάποιος με πολύ λίγο λίπος μπορεί να εξαντλήσει γρήγορα τα αποθέματά του, περιορίζοντας την ικανότητα του σώματός του να ανακάμψει.
Η ακούσια απώλεια βάρους είναι επίσης συχνά προειδοποιητικό σημάδι ασθένειας , με παθήσεις όπως ο καρκίνος και ο διαβήτης τύπου 1 να οδηγούν συχνά σε απώλεια βάρους πριν από τη διάγνωση. Αυτό σημαίνει ότι ένας χαμηλός ΔΜΣ μπορεί μερικές φορές να αποτελεί δείκτη υποκείμενης νόσου.
Ωστόσο, τα ευρήματα ενισχύουν αυτό που έχουν υποδείξει άλλες έρευνες: To να είσαι αδύνατος δεν σημαίνει ότι είσαι και υγιής και το επιπλέον βάρος δεν είναι πάντα επιβλαβές. Η ιδέα ότι μπορείς να είσαι «χοντρός αλλά σε φόρμα» συνεχίζει να κερδίζει επιστημονική υποστήριξη.
Πηγή: theconversation
