Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Αν υπάρχει μια εποχή του χρόνου που ξέρει να σου υπενθυμίζει όλα όσα δεν έχεις, δεν πρόλαβες και δεν πέτυχαν, αυτή είναι τα Χριστούγεννα.
Γιατί; Γιατί η εποχή της “χαράς”, της “αγάπης” και του “μαγικού χιονιού” (που αν ζεις στην Ελλάδα είναι συνήθως λάμψη από λαμπιόνι) έχει ένα περίεργο ταλέντο: μας αγχώνει μερικές φορές περισσότερο και από την εφορία
Οι άλλοι περνάνε τέλεια. Εσύ; Κοίτα να χαμογελάς.
Το πρώτο χτύπημα σε πετυχαίνει αν μπαινοβγαίνεις στα social.
Θες δεν θες, θα ανοίξεις το Instagram και θα δεις:
- Χριστουγεννιάτικα δέντρα που μοιάζουν να έχουν προσωπικό interior designer,
- Οικογένειες που γελάνε σαν να μην έχουν μαλώσει ποτέ για το ποιος θα ψήσει το κρέας
- Ζευγάρια που φιλιούνται κάτω από γκι (κι εσύ αναρωτιέσαι πού στο καλό βρίσκουν γκι, γιατί στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς δεν είχε).
- «Κορίτσια» όλων των ηλικιών, που ποζάρουν με μικροσκοπικά ρούχα, που νομίζεις ότι για να τα βγάλουν θα χρειαστούν…εγχείρηση
- Τραπέζια στρωμένα, με την τελευταία τάση του art de la table
- Προτάσεις για αγορές και ταξίδια που σε κάνουν να νιώθεις περίπου σαν τον Γιάννη Αι Γιάννη του Βίκτωρος Ουγκώ ( Αν δεν τον ξέρεις γκούγκλαρέ τον )
- Προτάσεις για ερωτευμένους , που σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν είσαι ικανός ή ικανή να σε φλερτάρει ούτε πονηρός κόρακας.
Και φυσικά, μέσα σε όλο αυτό, γεννιέται η φωνή στο κεφάλι:
«Μήπως είμαι ο μόνος άνθρωπος στη χώρα που δεν περνάει τέλεια;»
Ναι, αγάπη μου.
Και οι άλλοι το ίδιο νιώθουν — απλώς δεν το ποστάρουν.
Κανείς δεν ανεβάζει story με τίτλο «Άγχος – Με πιάνει 3η συνεχόμενη μέρα, stay tuned».
Η κατανάλωση ως μέτρο ευτυχίας
Άλλο υπέροχο χαρακτηριστικό των Χριστουγέννων: η ιδέα ότι όσο πιο πολλά αγοράζεις, τόσο πιο χαρούμενος είσαι.
Άρα… το χαμόγελο στο πρόσωπο έχει barcode.
Αλλά δεν φταις εσύ.
Σου έχουν μάθει ότι:
- αν δεν πάρεις το τέλειο δώρο,
- αν δεν κάνεις “χριστουγεννιάτικο τραπέζι με 12 πιάτα”,
- αν δεν αγοράσεις δέντρο που φωτίζει μέχρι και τον γείτονα,
… τότε τα Χριστούγεννα ακυρώνονται.
Και επειδή το πορτοφόλι συνήθως έχει διαφορετική άποψη, στο τέλος μένει εκείνο το ωραίο συναίσθημα: ανικανοποίητο με επίγευση αποτυχημένου κουραμπιέ
Ο καταναγκασμός των δώρων
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις αδελφό, βαφτιστήρι, θεία, μαμά, μπαμπά, φίλο, παιδί, παιδιά, άντρα, φίλη, κουμπάρα, συμπεθέρα, συνεργάτη που να μην τον λένε :
Σπύρο, Κατερίνα, Στέλιο, Αντρέα, Βαρβάρα, Σάββα, Χρήστο, Χριστίνα, Χρυσή, Χρυσαυγή, Χρίστο, Γιάνη, Γιάννη, Φώτη, Νίκο, Νίκη, Νικολέτα, Άννα και ( για να μην ξεχαστείτε…Θεόκλητοι, Φιλάρετοι, Αρετούσες ,Ιακώβ, Μερόπες, Σολομώντες, Γλυκέριος, Σεραφείμ, Ρούλες, Ρίτσες, Αμβρόσιοι, Αναμπέλλες , Αρης, Στρατούλες, Λουκάδες, Ισαάκ, Αδάμηδες, Λευτέρηδες, ….)
Που να μην προκύψει «τι θα του πάρω»; Και αν δεν προκύψει από σένα, θα προκύψει από την πεθερά ή την μάνα σου … Για να σου το κάνω πιο εύκολο, ένα κρασί να πάρεις 15 Ευρώ, από εκεί και μετά ….δες τα «ψιλά σου» και κάμε κουμάντο
Ο απολογισμός του έτους — το κερασάκι
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έρχεται και ο Δεκέμβρης να σε ρωτήσει:
- «Τι πέτυχες;»
- «Πώς τα πήγες;»
- «Πού πας;»
- «Γιατί δεν πήγες;»
- «Γιατί δεν έκανες;»
- «Γιατί δεν…;»
Λες και είμαστε σε ακρόαση για το ρόλο της ζωής μας.
Και η απάντηση συνήθως μοιάζει με: «Θα σας καλέσουμε… μην περιμένετε απαραίτητα».
Για να συνεχίσουν οι live coaches να σου προτείνουν στόχους για την νέα χρονιά
Και λοιπόν; Ποιο είναι το νόημα;
Το νόημα είναι απλό: τα Χριστούγεννα δεν είναι διαγωνισμός ευτυχίας.
Δεν είναι reality show.
Δεν είναι βαθμολογία.
Ειναι απλώς μέρες. Κάποιες ωραίες.
Κάποιες δύσκολες.
Κάποιες γεμάτες ανθρώπους. Κάποιες αδιάφορες. Κάποιες παράξενες
Κάποιες ήσυχες — και καλώς είναι ήσυχες.
Και το σημαντικότερο: κανείς δεν περνάει τόσο τέλεια όσο νομίζεις.
Μετά την μεγάλη εμπειρία ζωής συμβουλεύω λοιπόν (με αγάπη και λίγο γκρίνια):
- Μην συγκρίνεις τη δική σου ζωή με το feed των άλλων — τα social είναι σαν τις βιτρίνες: μερικές ωραίες, μερικές kitsch, μερικές «μπουκωμένες», μερικές αδιάφορες, αλλά δεν μένεις εσύ εκεί μέσα.
- Μείωσε τις προσδοκίες σου – τα Χριστούγεννα δεν θα λύσουν τα προβλήματα του κόσμου.
- Φτιάξε εσύ τις δικές σου στιγμές, μικρές και ήρεμες.
- Κι αν δεν είσαι στο mood, μην πιέζεσαι να είσαι. Η ευτυχία δεν έχει ημερομηνία λήξης, ούτε «υποχρεωτικές ώρες λειτουργίας».
Και κλείνω (προς το παρόν) με κάτι βασικό:
Αν τα Χριστούγεννα σου φαίνονται «βαριά», δεν είσαι ο μόνος.
Κι αυτό, πίστεψέ με, είναι πιο ρεαλιστικό απ’ όσο νομίζεις.
