Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Την Κυριακή που πέρασε βρέθηκα για καφέ, δίπλες, κέικ και πάστα φλόρα στο σπίτι μιας φίλης Δεν ήμασταν μόνες Μέρες που είναι φιλοξενούσε και αγαπημένους που ζούνε στο Λουξεμβούργο και οι οποίοι μόλις είχαν μετακομίσει στο καινούργιο τους διαμέρισμα. Σε μια κουβέντα μεταξύ καφέ και τρίτου κομματιού μηλόπιτας, ζήτησαν την γνώμη μας, επειδή η φίλη μου είναι ζωγράφος, για κάποιους πίνακες που θα ήθελαν να τοποθετήσουν σπίτι τους. Επειδή στο σπίτι τους κυριαρχούν τα γήινα χρώματα, η αφεντιά μου πρότεινε, να δούνε λίγο τα έργα του Ακριθάκη . Μου άρεσε πάντα η «παιδική» λαμπρότητα των χρωμάτων που χρησιμοποιεί στα έργα του, καθώς κοιτάζοντάς τα, πάντα μου δημιουργούσαν συναισθήματα χαράς. Η φίλη μου τότε αντιπρότεινε τα έργα του Μποκόρου, είχε μάλιστα στο τραπέζι του καφέ σχεδόν ανοιχτό το βιβλίο που είχε αγοράσει από την έκθεση που είχε προηγηθεί στο βιβλίο Μπενάκη.
Λοιπόν αν θέλετε να προσεγγίσετε την έννοια της ιερότητας, να ψάξετε «χτες» να δείτε τα συγκλονιστικά έργα του συγκλονιστικού Έλληνα Ζωγράφου, ο οποίος είναι, για μένα, διανοούμενος, φιλόσοφος, δάσκαλος αξιών για την ζωή, εραστής της καθηλωτικής δύναμης της απλότητας που εγκλωβίζεται στις αντανακλάσεις ενός ποτηριού με κρασί που στέκεται σαν σωματοφύλακας δίπλα σ’ ένα πιάτο με ελιές, μια λινή πετσέτα και ένα κομμάτι ψωμί. Η ρεαλιστική απεικόνιση των στοιχείων της ύλης είναι τόσο αδιανόητα εκφρασμένη, που αυτόματα βλέποντας τα έργα του, θέλεις να σκουπίσεις με το χέρι σου τα ψίχουλα που είναι σκορπισμένα στον καμβά, ν’ απομακρύνεις το βλέμμα από την λάμψη μιας φωτιάς κεριού που εγκλωβίζεται πίσω από μια τοσοδούλικι χαραμάδα ξύλου, ή που αποζητάς μαχαίρι να μοιράσεις το πρόσφορο τσεκάροντας στο χαρτί που είναι δίπλα την γραμμή που χωρίζει νεκρούς και ζωντανούς.
Αν αναζητάς λοιπόν την απάντηση στο τι σημαίνει ιερότητα, είναι η στιγμή να συναντήσεις τον Μποκόρο για ν’ αναστηθεί η ψυχή σου, θαυμάζοντας την αποκαθήλωση του μάταιου, από το ελάχιστο εκείνο που είναι όμως υπεραρκετό για ένα συναίσθημα που δεν κοστολογείται και που έχει να κάνει με την λαμπρότητα του αυθεντικού.
Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους της γενιάς του.
Αρχικά σπούδασε Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης (1975–1979), αλλά αργότερα στράφηκε στην τέχνη και φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1983–1989), όπου και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στη ζωγραφική.
Ζωγραφίζει από παιδί και αρχίζει να εκθέτει στη δεκαετία του 1980. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και τα έργα του βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές και ιδιωτικές συλλογές.
Το στυλ και τα θέματα του έργου του
Το έργο του Μποκόρου χαρακτηρίζεται από:
- Συμβολικό περιεχόμενο και βαθιά συναισθηματική φόρτιση, με έντονες αναφορές στη μνήμη, τη μνήμη του ανθρώπου, το φως και το σκοτάδι.
- Χρήση παραδοσιακών τεχνικών και ακριβούς απεικόνισης, ειδικά στα πρώιμα έργα του.
- Συχνή απεικόνιση φλόγων, κεράκια, φωτεινών σημείων και στοιχείων του καθημερινού κόσμου, μεταφορικά και υπαρξιακά.
- Έχει επίσης προσεγγίσει ιστορικά και εθνικά θέματα, όπως η Ελληνική Επανάσταση του 1821, μέσα από σύγχρονες εικαστικές μορφέςAτομικές και ομαδικές εκθέσεις σε σημαντικούς χώρους τέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
- Έργα του έχει παρουσιάσει αλλά και συμμετάσχει σε εκθέσεις όπως στο Μουσείο Μπενάκη με τη σειρά «1821, η γιορτή». i
- Λήψη βραβείων και τιμητικών διακρίσεων στη διάρκεια της καριέρας του.
Δείγματα έργων του Χρήστου Μποκόρου
Φλόγες και φως
Αυτά τα έργα δείχνουν το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για το φως ως συμβολικό στοιχείο και πηγή μνήμης και ύπαρξης.
Δέντρα και σύμβολα
Ελιά και άλλα σύμβολα
Ο Μποκόρος απεικονίζει ακόμη και απλά στοιχεία του φυσικού κόσμου (όπως δέντρα ή ανθισμένες φυτικές μορφές) με τρόπο που τονίζει την αλληγορική τους σημασία.
