Η καθυστέρηση είναι ένα χαρακτηριστικό που πολλοί κουβαλούν στην καθημερινότητά τους. Για άλλους είναι απλή κακή συνήθεια, για άλλους ένδειξη έλλειψης σεβασμού προς τον χρόνο των γύρω τους. Ωστόσο, η ψυχολογία δείχνει ότι το να αργεί κανείς πάντα δεν είναι τόσο απλό: συχνά κρύβει μοτίβα προσωπικότητας, τρόπους σκέψης και βαθύτερες ανάγκες.
Η αίσθηση του χρόνου δεν είναι ίδια για όλους
Μελέτες δείχνουν ότι κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τη ροή του χρόνου. Εκείνοι που αργούν συστηματικά τείνουν να υποεκτιμούν πόσος χρόνος απαιτείται για μια δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να καθυστερούν χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Τελειομανία και αναβλητικότητα
Το να αργείτε μπορεί να κρύβει τελειομανία: η ανάγκη να ελέγξετε κάθε λεπτομέρεια πριν φύγετε από το σπίτι, να ολοκληρώσετε τέλεια μια εργασία ή να προετοιμαστείτε «όπως πρέπει». Η συμπεριφορά αυτή συχνά συνδέεται με αναβλητικότητα και άγχος για το αποτέλεσμα.
Το άγχος και η ανάγκη για έλεγχο
Η καθυστέρηση μπορεί να είναι άμυνα απέναντι στο άγχος. Μερικοί άνθρωποι καθυστερούν γιατί φοβούνται την αλληλεπίδραση που τους περιμένει ή επειδή νιώθουν ότι έτσι κρατούν τον έλεγχο της κατάστασης — έστω και παθητικά.
Η αισιοδοξία του «έχω χρόνο»
Υπάρχει και η πιο ανάλαφρη εξήγηση: πολλοί «αιώνιοι αργοπορημένοι» είναι υπεραισιόδοξοι για τον χρόνο τους. Θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν «ένα σωρό πράγματα» πριν φύγουν, με αποτέλεσμα να υποτιμούν τις αποστάσεις και να αργούν συστηματικά.
Μια άλλη πλευρά της προσωπικότητας
Η ψυχολογία βλέπει την καθυστέρηση όχι πάντα ως ελάττωμα, αλλά ως ένδειξη προσωπικότητας. Έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που αργούν συχνά είναι πιο δημιουργικοί, πιο χαλαροί και λιγότερο αγχωτικοί ως χαρακτήρες. Για αυτούς, η ακρίβεια στο ρολόι δεν έχει την ίδια αξία όσο η εμπειρία της στιγμής.
Το να αργεί κάποιος πάντα μπορεί να σημαίνει πολλά: τελειομανία, άγχος, αισιοδοξία ή απλώς διαφορετική σχέση με τον χρόνο. Δεν σημαίνει απαραίτητα έλλειψη σεβασμού. Κατανοώντας τα βαθύτερα αίτια, μπορούμε να βρούμε τρόπους να βελτιώσουμε τη διαχείριση του χρόνου μας — χωρίς ενοχές, αλλά με μεγαλύτερη επίγνωση.
Πηγή: Prefer.gr και theguardian.com
