Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα, απ’ όσα οι ενήλικες νομίζουν ότι καταλαβαίνουν Απορροφούν όχι μόνο αυτά που τους λέμε άμεσα αλλά και αυτά που συζητάμε με άλλους, ακόμα και όταν νομίζουμε ότι δεν προσέχουν.
Αυτό λοιπόν μας έκανε ν’ αναρωτηθούμε αν τελικά υπάρχουν ορισμένα θέματα που απλά δεν πρέπει να συζητούνται με ή μπροστά σε παιδιά; Και από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ορισμένες συζητήσεις που οι ενήλικες υποθέτουν ότι δεν είναι κατάλληλες για να συμμετέχουν τα παιδιά μας αλλά τελικά και μπορεί και πρέπει να συζητηθούν;
Απευθυνθήκαμε σε ειδικούς ανατροφής για να πάρουμε τη γνώμη τους. Όπως είπε η κλινική ψυχολόγος Laura Markham , συγγραφέας της σειράς ” Peaceful Parent, Happy Kids” , τις περισσότερες φορές είναι ο τρόπος που θα συζητήσουμε το πρόβλημα με το παιδί μας ή τα παιδιά μας.
«Για παράδειγμα, δεν θα συζητούσατε για τις οικονομικές σας ανησυχίες που θα έκαναν το παιδί σας να ανησυχήσει. Αλλά σίγουρα θα μπορούσατε να συζητήσετε το γεγονός ότι ένα καινούργιο αυτοκίνητο ή ακριβές διακοπές δεν είναι στον προϋπολογισμό σας φέτος», είπε στη HuffPost.
Αμέσως μετά ο Markham και άλλοι θεραπευτές μοιράζονται τις σκέψεις τους σχετικά με τα πρέπει και τα μη της επικοινωνίας όταν είναι παρόντα μικρά παιδιά ή παιδιά σχολικής ηλικίας.
5 θέματα για τα οποία οι ενήλικες δεν πρέπει να μιλούν μπροστά στα παιδιά
1. Τα σώματα των ανθρώπων
Όταν οι ενήλικες μιλούν άσχημα για το σώμα τους ή για το σώμα άλλων ανθρώπων, τα παιδιά ακούν και μπορεί να υιοθετήσουν αυτά τα αρνητικά μηνύματα, δήλωσε η θεραπεύτρια γάμου και οικογένειας Brianne Billups Hughes.
«Τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, απορροφούν όλα όσα ακούν. Αν ακούσουν τους ενήλικες να τα επικρίνουν για το σώμα τους, είναι πάρα πολύ πιθανό, να τα οδηγήσει σε προβλήματα με την αυτοεκτίμηση και την εικόνα του σώματος καθώς μεγαλώνουν», είπε στην HuffPost.
Και δεν είναι μόνο τα αρνητικά σχόλια που μπορεί να είναι επιζήμια με την πάροδο του χρόνου. Όταν οι ενήλικες κάνουν συχνές παρατηρήσεις σχετικά με το σχήμα ή το βάρος του σώματος των παιδιών, μπορεί να κάνει τα παιδιά να «ανησυχούν υπερβολικά για την εμφάνισή τους», σημείωσε ο Markham.
2. Όταν ο ένας γονιός μιλάει υποτιμητικά για τον άλλον
Οι ενήλικες οφείλουν να μην κακολογούν τον άλλο γονέα ή τους φροντιστές του παιδιού στη ζωή τους. Δεν έχει σημασία αν μιλάτε απευθείας στο παιδί ή αν συνομιλείτε με άλλους ή αν τα συζητάτε στο τηλέφωνο.
Η ακρόαση αρνητικών σχολίων για έναν γονέα μπορεί να κάνει ένα παιδί να αισθάνεται ότι πρέπει να διαλέξει πλευρά ή ότι είναι υπεύθυνο για τη διόρθωση της κατάστασης, κάτι που μπορεί να βλάψει το αίσθημα ασφάλειας του, είπε ο Markham.
Μπορεί επίσης να «στρεβλώσει τη σχέση με τον επικρινόμενο γονέα, αφού πλέον τον αντιμετωπίζει ως «όχι αρκετά καλό», πρόσθεσε, ενώ ταυτόχρονα κάνει το παιδί να αισθάνεται ένοχο επειδή σκέφτεται τον γονέα του με αρνητικό τρόπο.
3. Σχόλια που συγκρίνουν το παιδί με το αδερφάκι του
Ο Markham συμβουλεύει τους γονείς να αποφεύγουν σχόλια που συγκρίνουν το ένα αδερφάκι με το άλλο. Τέτοιες συγκρίσεις μπορούν να δημιουργήσουν ανταγωνισμό μεταξύ των αδελφών και να οδηγήσουν σε συγκρούσεις των αδερφών μεταξύ τους.
«Όταν γίνεται η σύγκριση, ενισχύεται η αγανάκτηση, η ζήλια και η ανασφάλεια. Αλλά αυτό ισχύει εξίσου για τα θετικά μηνύματα, τα οποία δημιουργούν επίσης ανταγωνισμό», είπε ο Markham.
Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε στο παιδί σας κάτι σαν: «Είσαι το καλό μου αγόρι. Δεν με πληγώνεις ποτέ εσύ όπως ο αδελφός σου».
Τώρα το παιδί σας όχι μόνο αισθάνεται πίεση να κρατήσει τη θέση του ως το «καλό», αλλά «παρακινείται να κρατήσει τον αδερφό του στο ρόλο του «κακού» παιδιού», είπε ο Markham. «Διαφορετικά δεν θα διατηρήσει την ξεχωριστή θέση που του έχει δώσει ο γονιός»
4. Θέματα χρημάτων ενηλίκων
Όπως εξήγησε η παιδοψυχολόγος και προπονήτρια γονέων Ann-Louise Lockhart του A New Day Pediatric Psychology , «Τα παιδιά δεν έχουν ακόμη τα γνωστικά εργαλεία για να κατανοήσουν πλήρως τα οικονομικά των ενηλίκων».
Έτσι, όταν ακούνε συζητήσεις για στρεσογόνους παράγοντες που σχετίζονται με τα χρήματα στη ζωή των ενηλίκων, βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα, «συχνά υποθέτοντας το χειρότερο», είπε στη HuffPost.
«Τα παιδιά μπορεί να πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι η οικογένεια θα χάσει το σπίτι τους ή ότι δεν θα μπορούν να αγοράσουν φαγητό, ακόμα κι αν η κατάσταση δεν είναι τόσο ακραία», είπε ο Λόκχαρτ. «Αυτός ο φόβος μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο άγχος και, για μερικά παιδιά, σε ένα αίσθημα ενοχής ότι είναι «βάρος» εάν χρειάζονται πράγματα όπως νέα παπούτσια ή σχολικά είδη»
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα κρατήσετε εντελώς στο σκοτάδι εάν η οικονομική σας κατάσταση έχει αλλάξει. Απλώς κρατήστε τις εξηγήσεις σαφείς και συνοπτικές και τον τόνο σας ήρεμο . Εάν τα χρήματα είναι περιορισμένα, η Λόκχαρτ πρότεινε να πει κάτι σαν: «Εμμένουμε σε έναν προϋπολογισμό ώστε οι επιλογές μας να μας εξασφαλίσουν τα όσα χρειαζόμαστε»
«Τα παιδιά αυτό που πρέπει να καταλάβουν ότι οι ενήλικες έχουν συστήματα διαχείρισης των δαπανών και ότι οι ανάγκες τους θα ικανοποιηθούν», πρόσθεσε.
5. Σχόλια που εξυμνούν τη χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών
Ο Χιουζ προειδοποίησε ότι οι συζητήσεις που «ομαλοποιούν ή εξυμνούν» την κατανάλωση αλκοόλ και τη χρήση ναρκωτικών όταν υπάρχουν παιδιά μπορεί να οδηγήσουν τα παιδιά να πειραματιστούν καταναλώνοντάς τις».
«Τα παιδιά εντυπωσιάζονται το να ακούν τους ενήλικες να μιλούν θετικά για το ποτό ή τη χρήση ναρκωτικών, ακόμη ως αστεία εξιστόρηση, όμως αυτή η προσέγγιση, μπορεί να θέσει τα θεμέλια για περιέργεια ή επικίνδυνες συμπεριφορές αργότερα στη ζωή», εξήγησε. «Είναι σημαντικό να διαμορφώνουμε υπεύθυνη συμπεριφορά και να αποφεύγουμε να κάνουμε αυτές τις ουσίες να φαίνονται αβλαβείς»
5 πράγματα που πραγματικά μπορούν να συζητήσουν οι ενήλικες μπροστά στα παιδιά
Είναι σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν ότι, αν και οι γονείς τους μπορεί να μην συμφωνούν πάντα, αγαπούν και σέβονται πάντα ο ένας τον άλλον, είπε ο Markham.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν θέματα που οι ενήλικες έχουν την τάση να αποφεύγουν, επειδή υποθέτουν ότι η συζήτηση για αυτά θα ήταν επιβλαβής για τα παιδιά. Αλλά οι ειδικοί μας λένε ότι αυτές οι συζητήσεις μπορεί να είναι καλές για να γίνουν με ή παρουσία παιδιών, αρκεί να προσεγγίζονται με προσεκτικό, κατάλληλο για την ηλικία τους τρόπο.
1. Υγιείς διαφωνίες
Οι γονείς μπορεί να έχουν την εντύπωση ότι πρέπει να επιλύσουν οποιαδήποτε και όλες τις συγκρούσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι ωφέλιμο για τα παιδιά να παρατηρούν τους γονείς τους να έχουν αντιπαράθεση σε κάτι αλλά να διατυπώνουν τις απόψεις τους με σεβασμό ο ένας για τον άλλον. είπε ο Markham.
«Είναι σημαντικό να ξέρουν ότι δεν συμφωνούμε πάντα, αλλά ότι πάντα αγαπάμε ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά πρέπει να μας βλέπουν να διαφωνούμε μεν, αλλά χωρίς να επιτίθεται ο ένας στον άλλον»
Οι έντονες διαφωνίες, οι καβγάδες με φωνές και προσβολές του ενός γονέα για τον άλλον είναι απαγορευτικό να γίνονται μπροστά στα παιδιά, καθώς τα επηρεάζει απολύτως αρνητικά
«Επίσης οι συζητήσεις για το σεξ, πρέπει να περιορίζονται μεταξύ ενηλίκων χωρίς την συμμετοχή των παιδιών» έγραψε η αναπτυξιακή ψυχολόγος Νταϊάνα Ντιβέτσα για το Greater Good Magazine .
2. Ειλικρινή συναισθήματα
Πολλοί ενήλικες προσπαθούν να αποφύγουν να δείξουν ή να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους γύρω από τα παιδιά, αλλά «είναι πραγματικά σημαντικό για τα παιδιά να βλέπουν τους ενήλικες να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους με υγιείς τρόπους», είπε ο Hughes.
Μπορεί και πρέπει να μοιράζεστε ότι νιώθετε αναστατωμένοι, ανήσυχοι ή απογοητευμένοι και ότι δεν βρισκόσαστε σ’ ένα ροζ σύννεφο. Αυτό βοηθάει στην ομαλοποίηση ενός ευρύτερου φάσματος συναισθημάτων και μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν να εκφράζουν και να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους, είπε ο Hughes.
Επίσης τα βοηθά ν αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, πρόσθεσε ο Λόκχαρτ.
«Αν σας δουν να λέτε κάτι σαν, «Νιώθω λυπημένος επειδή ένας φίλος έφυγε από την ζωή, αλλά δυστυχώς συμβαίνει », μαθαίνουν ότι όλα τα συναισθήματα και υπάρχουν και πρέπει να βιώνουμε ενώ ταυτόχρονα τα βοηθάμε να εκφράσουν τα δικά τους», εξήγησε.
3. Λάθη που έχουν κάνει
Οι ενήλικες δεν πρέπει να αισθάνονται πίεση για να διατηρήσουν μια εικόνα τελειότητας μπροστά στα παιδιά. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι πιθανόν να τα έχουμε λίγο μπερδέψει, είπε ο Λόκχαρτ.
«Το να μιλάς για τα δικά σου λάθη και τον τρόπο που τα χειρίστηκες βοηθά τα παιδιά να μάθουν να είναι υπεύθυνα», είπε. «Όταν ακούνε κάτι σαν «έκανα λάθος στη δουλειά, αλλά ανέλαβα την ευθύνη και ψάχνω για μια λύση», βλέπουν ότι τα λάθη είναι φυσικά και ότι μπορούν να τα χειριστούν θετικά».
4. Χρήματα γενικά
Αν και δεν θα θέλατε το παιδί σας να γνωρίζει όλο το φάσμα του οικονομικού στρες που μπορεί να αντιμετωπίζετε, τα χρήματα δεν χρειάζεται να είναι θέμα ταμπού.
«Η συζήτηση των οικονομικών εννοιών με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία μπορεί να είναι μια πολύτιμη ευκαιρία μάθησης», είπε ο Hughes. «Τα παιδιά που μεγαλώνουν με κατανόηση του προϋπολογισμού, της αποταμίευσης, των επενδύσεων, των δανείων και των υπεύθυνων δαπανών είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν καλές οικονομικές συνήθειες καθώς μεγαλώνουν».
«Το κλειδί είναι να αποφύγετε να τους κατακλύσετε με άγχος σε επίπεδο ενηλίκων σχετικά με τα χρήματα», πρόσθεσε.
5. Σωματικές αλλαγές και ερωτικές σχέσεις
Ως γονιός, μπορεί ν’ αποφεύγετε τις συζητήσεις γύρω από αυτά τα θέματα με τα παιδιά σας επειδή εσείς νιώθετε άβολα Αλλά η αναφορά σε αυτά τα θέματα με τον κατάλληλο τρόπο για την ηλικία του παιδιού είναι πολύ σημαντική, είπε ο Hughes.
«Η εκπαίδευση των παιδιών σχετικά με το σώμα τους, τα βασικά θέματα ανατομίας, το πως έρχονται στον κόσμο τα παιδιά και αργότερα για τις αλλαγές που συμβαίνουν στην εφηβεία τα βοηθά να καταλάβουν το σώμα τους και να μην νιώθουν ενοχές
Αυτές οι συζητήσεις δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να κάνουν ερωτήσεις, και να αισθάνονται άνετα με τη δική τους σωματική ανάπτυξη. Βοηθά επίσης στην αποτροπή παραπληροφόρησης από άλλες πηγές».
«Ο στόχος δεν είναι να προστατεύσουμε πλήρως τα παιδιά, αλλά να προσέχουμε τη γλώσσα και τον τόνο που χρησιμοποιούμε».
«Το μοντέλο της υγιούς επίλυσης συγκρούσεων, της αποδοχής του εαυτού και της συναισθηματικής νοημοσύνης μπορεί να προσφέρει στα παιδιά βασικές δεξιότητες ζωής», είπε. « Ο στόχος δεν είναι να προστατεύσουμε πλήρως τα παιδιά, αλλά να προσέχουμε τη γλώσσα και τον τόνο που χρησιμοποιούμε δημιουργώντας ένα ισορροπημένο περιβάλλον όπου μπορούν να μάθουν και να αισθάνονται ασφαλείς».
Πηγή: huffpost.com
