Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλοί που να «πετάνε την σκούφια τους» στο ραντεβού με τον οδοντίατρο. Ακόμη και αν σήμερα, ο πόνος έχει ελαχιστοποιηθεί έως μηδενιστεί, ο οδοντίατρος, είναι συνώνυμο, ( κακώς) μιας ταλαιπωρίας, καθώς ο πόνος του δοντιού, πριν την επίσκεψη στον γιατρό, είναι ίσως ένας από τους χειρότερους πόνους που μπορούμε ν’ αντέξουμε.
Ποιος άραγε ήταν ο πρώτος γιατρός δοντιών στην ιστορία και πως περιποιόντουσαν τα δόντια τους οι άνθρωποι όταν οι γνώσεις για την υγιεινή και φροντίδα τους, ήταν σχεδόν ανύπαρκτες.
Η ιστορία της οδοντιατρικής ξεκινά από την αρχαιότητα, και ο πρώτος γνωστός οδοντίατρος θεωρείται ο Χέσι Ρέ (Hesy-Ra) από την Αρχαία Αίγυπτο, ο οποίος έζησε περίπου το 2600 π.Χ. Ο Χέσι Ρέ ήταν γιατρός και αναφέρεται σε αρχαίες επιγραφές ως «ο μεγαλύτερος των οδοντιάτρων και των ιατρών». Αυτές οι επιγραφές βρέθηκαν στον τάφο του στη Σακκάρα, κοντά στη Μέμφιδα.
Η αναφορά στον Χέσι Ρέ ως οδοντίατρο δείχνει ότι η οδοντιατρική είχε αναγνωριστεί ως ξεχωριστή ειδικότητα ακόμα και σε εκείνη την εποχή. Παρότι οι γνώσεις και οι πρακτικές τους ήταν περιορισμένες σε σχέση με τη σύγχρονη οδοντιατρική, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν εργαλεία και μεθόδους για την αντιμετώπιση των οδοντικών προβλημάτων, όπως αποδεικνύουν οι ανασκαφές και οι μελέτες σε σκελετικά ευρήματα.
Οι εξαγωγές δοντιών στο παρελθόν
Η εξαγωγή δοντιών στην αρχαιότητα ήταν μια διαδικασία που γινόταν με πολύ απλά εργαλεία και χωρίς την ανακούφιση της αναισθησίας που γνωρίζουμε σήμερα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν διέφεραν ανάλογα με τον πολιτισμό και την εποχή, αλλά εδώ είναι μερικές γενικές πρακτικές:
1. Χρήση μεταλλικών εργαλείων
- Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και Έλληνες χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα τσιμπίδια ή άλλα εργαλεία, συχνά κατασκευασμένα από χαλκό ή σίδηρο, για να αφαιρέσουν τα δόντια.
- Οι Ρωμαίοι είχαν εξελιγμένα εργαλεία που μοιάζουν με τις σύγχρονες οδοντιατρικές πένσες.
2. Απαλός κλυδωνισμός και τράβηγμα
- Οι οδοντογιατροί (ή οι ειδικευμένοι θεραπευτές) επιχειρούσαν να χαλαρώσουν το δόντι πριν το τραβήξουν, κουνώντας το με εργαλεία ή με τα χέρια.
- Εάν το δόντι ήταν σάπιο, συχνά αφαιρούνταν σε κομμάτια.
3. Πριν την εξαγωγή: χρήση βοτάνων και παυσίπονων
- Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν βότανα με αναισθητικές ή αντισηπτικές ιδιότητες, όπως το όπιο, η μύρο ή ο μανδραγόρας, για να μειώσουν τον πόνο.
- Η κατανάλωση αλκοόλ ή κρασιού ήταν επίσης διαδεδομένη ως μορφή «αναισθησίας».
4. Πυρακτωμένα εργαλεία
- Σε κάποιες περιπτώσεις, τα εργαλεία πυρακτώνονταν πριν τη χρήση, τόσο για λόγους απολύμανσης όσο και για καυτηρίαση της πληγής μετά την εξαγωγή.
5. Αυτοσχέδιες μέθοδοι
- Υπήρχαν περιπτώσεις όπου το δόντι αφαιρούνταν δένοντάς το με μια κλωστή και τραβώντας απότομα, μια μέθοδος που συχνά βλέπουμε να αναπαρίσταται ακόμα και σήμερα σε λαϊκές παραδόσεις.
Κίνδυνοι της διαδικασίας
- Χωρίς απολύμανση και σύγχρονες μεθόδους, η εξαγωγή δοντιών συνοδευόταν συχνά από μόλυνση, αιμορραγία και σοβαρές επιπλοκές.
- Τα δόντια αφαιρούνταν κυρίως όταν ο πόνος από την τερηδόνα ή την περιοδοντική νόσο γινόταν ανυπόφορος.
Παρά τις δυσκολίες, οι αρχαίοι είχαν εντυπωσιακές γνώσεις και προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τα οδοντικά προβλήματα όσο καλύτερα μπορούσαν με τα μέσα που διέθεταν.
Μετά από αυτές τις πληροφορίες, κλείστε το ραντεβού με τον οδοντίατρό σας και ευχαριστείτε την τύχη μας, που ζούμε στον 21ο αιώνα