Ένας άνθρωπος που εξαρτάται από τις γνώμες των άλλων, είναι πολύ πιθανόν να έχει μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο ένας γονιός ήταν ιδιαίτερα κριτικός και καθόλου υποστηρικτικός. Μπορεί επίσης ο ένας γονιός να ήταν εξαρτημένος από ουσίες. Γενικότερα, όταν η γνώμη των “σημαντικών άλλων ” της ζωής μας είναι σε απόλυτη προτεραιότητα στο περιβάλλον μας κάνουμε τεράστια προσπάθεια να είμαστε αρεστοί και επιθυμητοί καθώς ζούμε με τον απόλυτο φόβο της απόρριψης και της εγκατάλειψης.
Μεγαλώνοντας λοιπόν, εισχωρούν στην προσωπικότητα μας δύο “τύποι” ανθρώπων : Ο Αγαθοκλής και ο Σωτηράκης Ο Αγαθοκλής είναι παθογενώς παθητικός και ο Σωτηράκης παθογενώς Σωτήρας των άλλων . Ο Αγαθοκλής δίνει απο αυτό που θεωρεί περίσσευμα, το οποίο ουσιαστικά είναι υστέρημα είναι εκείνος που πιθανόν να είναι ο τέλειος υπάλληλος, που διεκπεραιώνει τα πάντα, που δείχνει ακούραστος και μοναδικά προσηλωμένος στην εργασία του , αλλά δεν διεκδικεί ποτέ τίποτα και νιώθει ευτυχισμένος μ’ ένα “ταπ- ταπ ” στην πλάτη. Όλο αυτό συμβαίνει εξαιτίας χαμηλής αυτοεκτιμήσης φυσικά . Αυτός ο τύπος ανθρώπου, υπακούει σε κανόνες, χωρίς να τους αναλύει, , είναι το “καλό παιδί” που στην ανάγκη του να τον αγαπάνε , θα συρρικνώσει οποιαδήποτε ανάγκη του για να κερδίσει την αγάπη και την εκτίμηση Είναι πάντα εξυπηρετικός, δεν τσακώνεται με τους άλλους, είναι συνεπέστατος και δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθεί ποτέ, ακόμη και αν δεν έχει χρόνο ούτε να βήξει …
Ο Αγαθοκλής συμφωνεί με την γνώμη του άλλου , για να μην τον στεναχωρήσει, κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να εναρμονίζεται στις εργασιακές ανάγκες , ακόμη και αν κουράζεται υπερβολικά , δεν αντιμιλά ποτέ και για κανέναν λόγο. Αν τον προσκαλέσουν για μια παράσταση, μπορεί ακόμη και να υπομείνει την πιο άβολη θέση, για να μην φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση αλλά και γιατί πιστεύει ότι ΔΕΝ πειράζει που το δέχεται Ο Αγαθοκλής εκπαιδεύτηκε απο μικρός ότι πρέπει να είναι έντιμος και ότι ο εγωισμός είναι συνώνυμο της αμαρτίας, που θυσιάζει τις ανάγκες του, καθώς το ζητούμενό του είναι να δείχνει την ευγνωμοσύνη του ακόμη και για το αυτονόητο που εισπράττει .Ο Σωτηράκης πάλι θα έρθει να σε σώσει χωρίς καν να έχεις ζητήσει βοήθεια.
Έλκεται από άτομα τραυματισμένα , γιατί πάσχει από το σύνδρομο του διασώστη Παίρνει το δικαίωμα από μόνος του για την σωτηρία του άλλου, ξεχνώντας ότι ο άλλος πιθανόν και να μην χρειάζεται αυτή την βοήθεια . Με αυτή την τακτική, εκφράζει μια εσωτερική του ανάγκη, καθώς στην ουσία ψάχνει κάποιον να τον σώσει από τα δικά του αδιέξοδα Ο Σωτηράκης δεν μπορεί ν’ αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του με αποτέλεσμα να δίνει όλη την προσοχή του στην Σωτηρία των άλλων Αυτοί οι δύο τύποι λοιπόν, στο τέλος της μέρας νιώθουν, θυμό, πίκρα, κούραση και απογοήτευση.
Δεν περνάνε καλά και τις περισσότερες φορές απομονώνονται και αποσύρονται από δραστηριότητες που για άλλους αποτελούν πηγή ενέργειας και χαράς. Η Ψυχολόγος Αλεξάνδρα Κουσουνάδη, παρουσιάζει τις παραμέτρους μιας συμπεριφοράς που οδηγούν στην συνεξάρτηση.
Η Έλλειψη ενέργειας και χαράς μπορεί να οδηγήσει σε αυτοάνοσα, ψυχολογικά θέματα όπως κρίσεις πανικού, σε νευρώσεις και σε θλίψη
